Τί εχεις ? Μνήμη ...

Eίμαστε κι εμείς που δεν κατεβαίνουμε από το αυτοκίνητο εάν δεν τελειώσει το τραγούδι ....

Ο φτωχούλης του Θεού...

H πρώτη μου επαφή με τον Νικο Καζαντζάκη (σας έπρηξα , το ξέρω) ήταν το 2001 όταν ήρθα πρώτη φορά στην Κρήτη. Φιλοξενούμενη από φίλο που σπούδαζε στα Χανιά,βρήκα στην βιβλιοθήκη του τον Φτωχούλη του Θεού και το διάβασα μέχρι να φύγω πίσω στην Θεσσαλονίκη.

Για όσους δεν το έχουν διαβάσει ,ο Καζαντζάκης διηγείται την ιστορία του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης , προστάτης των ζώων κατά τους Καθολικούς.

Ξέρω ότι ο περισσότερος κόσμος προτιμά άλλα έργα του Καζαντζάκη, και κυρίως την Αναφορά στον Γκρέκο. Νομίζω ότι οι περισσότεροι θα έβαζαν τον Φτωχούλη τελευταίο στη λίστα.
Εγώ τον είχα πρώτο. Ήταν το βιβλίο που μου άρεσε περισσότερο από όλα τα μυθιστορήματα του Καζαντζάκη.
Πριν διαβάσω τα υπόλοιπα βιβλία του και ημιμαθής στο φαινόμενο Νίκου Καζαντζάκη, δεν μπορούσα να διανοηθώ πως η Ορθόδοξη Εκκλησία ειχε την πρόθεση να τον αφορίσει .
Στον Φτωχούλη ο Καζαντζάκης δεν υμνεί μόνο τον άγιο σαν άγιο, αλλά και σαν ισχυρή προσωπικότητα, που αγωνίζεται με όλες του τις δυνάμεις για αυτό που έχει θέσει ως στόχο ζωής και θυσιάζει τα πάντα γι’ αυτόν. Ο Φτωχούλης έχει την αγνότητα του Χριστού και του Μανωλιού, αλλά και τη δύναμη του Καπετάν Μιχάλη.
Με όλη αυτή την ανιδιοτέλεια που φαίνεται από την αρχή του βιβλίου μέχρι το τέλος , όλη αυτή την αγάπη σε κάθε τί Ζωον ( Ζωντανόν ) δεν θα μπορούσαν να επιλέξουν καλύτερο άγιο ως προστάτη των ζώων .
Να τους χαιρόμαστε τους αγαπημένους μας φίλους .. Και ας πάρουμε λίγο , ελάχιστο από το παράδειγμα και τις αρχές και τους στόχους και την προσωπικότητα του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης ( μια σταγόνα ειναι υπεραρκετή ) για να προσφέρουμε σε κάθε τί ζωντανό , ένα ψίχουλο , μια σταγόνα νερό , ή έστω ένα χωρίς κόστος χάδι ...