To κοριτσάκι με τα φουστανάκια.

Στις 5 το πρωί στον περιφερειακό, με πολλή βροχή διαπιστώνω οτι ο βραχίωνας του υαλοκαθαριστήρα μου έχει στραβώσει. Κάνω δεξιά , κατεβαίνω με το ταγιέρ και την γοβάρα , πιάνω ένα powebank που είχα ( αυτό βρήκα για σκληρό ) και αρχίζω να κοπανάω μήπως τον ισιώσω. Μάταια. Για να φτάσω στην δουλειά μου σταμάτησα για να το φτιάξω 4 φορές .
Στη δουλειά προσπάθησα να βρώ μια πένσα ένα σφυράκι , δεν βόλεψε και λέω ας πάω σε ένα βενζινάδικο . 2 κύριοι .
-Ναι κυρία μου θα σας βοηθήσουμε , α όχι δε γίνεται έχει σπάσει.
-Δεν έχει σπάσει έχει στραβώσει . Έχετε μία πένσα ή ένα σφυράκι?
Και μου φέρνει και μου τα δίνει στα χέρια. Ούτε 15 δευτερόλεπτα δεν μου πήρε με την πένσα να το ισιώσω. Αλλά για να με τιμωρήσει επειδή με έπιασε το πείσμα μου το βλάχικο για το δίκιο μου , με άφησαν 2 άντρες με την πένσα στο χέρι για να επιβεβαιωθούν πως τελικά είχα εγώ δίκιο.
Μια φορά είχα φτιάξει το καζανάκι μου γυρνώντας από ξενύχτι και μια φορά βίδωσα τον προφυλακτήρα μου με ενα κατσαβίδι που δανείστηκα από ένα γείτονα επειδή κρέμασε. Πάλι με γοβάρα. 
Τώρα νιώθω πολύ ωραία που όταν χρειάστηκε τα κατάφερα. Μέχρι να γίνει αυτό όμως ... Καμιά φορά κοιτάς μία άγνωστη πάνω κάτω στα κυβικά μου και δεν φαντάζεσαι πως αυτή η γυναίκα κάποτε ήταν ένα κοριτσάκι με φουστανάκι και κοτσιδάκια. Αδυναμία του μπαμπά και ίδια με την μαμά της . Και λες πως αυτό το κοριτσάκι τώρα βιδώνει προφυλακτήρες? 
Τους βιδώνει . ΓΙατί όταν ήρθε η ώρα να βολευτεί σε μία κακή ζωή , προτίμησε να μή το κάνει .
Την επόμενη φορά που θα κοιτάξεις μία τέτοια γυναίκα , αυτό να πείς.
Οτι το κοριτσάκι με τα κοτσιδάκια προτίμησε να βιδώνει προφυλακτήρες με τις γόβες αλλά να είναι ευτυχισμένο .

Οι Κυριακές

Στην οικογένειά μου το φαγητό ήταν πάντα πολύ σημαντικό κομμάτι . Όταν μαγείρευες για κάποιον , ήταν μία ένδειξη αγάπης , σαν να λές σε τιμώ και σε νοιάζομαι και θέλω να σε ευχαριστήσω. Και οι γυναίκες της οικογενείας πάντα έβρισκαν έναν τρόπο για να αναδείξουν και το πιό συνηθισμένο πιάτο σε γεύμα βασιλικό. Και καθώς οι ρίζες της οικογένειάς μου είναι από την Καβάλα, το ψάρι και τα θαλασσινά είχανε πάντα μεγάλο μερίδιο στην διατροφή μας. Ο παππούς μου έτρωγε αχινούς που τους έβγαζε από τα βράχια της Παναγίας , η γιαγιά μου αγαπούσε τις γαρίδες , ο θείος μου τις φούσκες και χαιρόμουν τόσο πολύ όταν έβρισκα και του τις πήγαινα πεσκέσι να τον συνοδεύουν στο τσιπουράκι του . Η μαμά μου έλεγε πάντα "λέπι ναναι και ότι νά΄ναι" και δεν θυμάμαι καμιά μυρωδιά περισσότερο , από αυτήν της ρέγγας που έψηνε ο μπαμπάς μου για να τον συνοδέψει με την φασολάδα του.
Και επειδή το dna του καθενός μας δεν έχει μόνο φυσικά χαρακτηριστικά και ιατρικά ιστορικά , αλλά κουβαλάει τραύματα και εμπειρίες και θύμισες των ανθρώπων που έσμιξαν για να είμαστε εμείς όπως είμαστε σήμερα , το να μυρίζει το σπιτι σου τις Κυριακές με τις μυρωδιές των παιδικών σου χρόνων και να γεμίζει με ανθρώπους που δεν γνωρίζουν αρχές και βιώματα που έχτισαν και αυτά αυτό που εισαι σήμερα, είναι το λιγότερο ενδιαφέρον και σχεδόν θεραπευτικό , να τα λέμε και αυτά .
Στην οικογένειά μου οι γυναίκες πρώτα σέρβιραν τον κύρη του σπιτιού με το καλύτερο κομμάτι , στην συνέχεια τους άντρες του τραπεζιού , τα παιδια και τις γυναίκες και στο τέλος σερβιρε η νοικοκυρά τον εαυτό της .
Ήταν επίσης καθήκον και μεγάλη τιμή για την γυναίκα να καθαρίσει τις γαρίδες του συντρόφου της .
Καλή Κυριακή και σπίτια

γεμάτα αρώματα και θύμησες..

Kαι που λες μπαμπά , πέρασε ένας χρόνος ... Πόσα έγιναν μέσα σε αυτό τον χρόνο , άχ πώς θα ήθελα τώρα να σε είχα απέναντί μου και να σου τα έλεγα .. Θα πίναμε και τα τσίπουράκια μας ( ναι πλεον πίνω και τσίπουρο , την μέρα που σε αποχαιρέτησα ήπια πρώτη φορά ). Έτσι που λές .. θα πίναμε τα τσιπουράκια μας και θα σου έλεγα πως γύρισα στην Θεσσαλονίκη .. Πως είμαι πολύ χαρουμενη και εχω τριγύρω μου καθημερινά αγαπημένους μου ανθρώπους, Mαλώνω πιο συχνά με την μαμά τώρα αλλά δεν το αλλάζω με τίποτα . Μέχρι και αυτό ευχαριστιέμαι ..Και τώρα την αγκαλιάζω πιο σφιχτά.

Βρήκα κάτι στιχάκια σου .. Δεν κατάφερα να τα τελειώσω , πάντα τα αφήνω στη μέση . Eίδα όμως οτι μοιάζει ο γραφικός μας αναπτήρας .Το ά μας είναι ίδιο, σαν αυτό των μαθηματικών ...Από τα βιντεο που ανέβαζες κατάφερα και είδα ένα μία φορά ... Κι άλλο ένα που έψαχνα σήμερα λόγω της ημέρας ..
Έχω βάλει την φωτογραφία μας στο σαλονι μου , εκείνη με τον Πανούλη το ηλιοβασίλεμα στη Μύτη , που πάντα στη ζητούσα και πάντα μου έλεγες οτι θα την πάρω όταν φύγεις .. Ε την πήρα , να ξές .. Και την πινακωτή σου την κρέμασα με τα μικρά αντικείμενα που σου έφερνα μετά από κάθε μου ταξίδι ..Φοράω το σκουλαρικάκι σου συνέχεια και όταν σε χρειάζομαι κοντά μου βάζω την κολώνια σου .. Μεταξύ μας με την μαμά και τον Πάνο όταν μιλάμε , λέμε συνέχεια κουβέντες σου και ατάκες σου , όπως τις πετούσες εσύ ..
Το αμαξάκι σου το έβγαλα χαδάκι ,τιμής ένεκεν για το πώς με ξυπνούσες όταν κοιμόμουν στο σπίτι σου ... το ευχαριστιέμαι πολύ.. σαν να ήξερες οτι πάντα ήθελα toyota..

Τα σκυλάκια τα πάνε μιά χαρά πλέον .. Ο Τέο έχει γίνει πολυ χαδιάρης , και όλη μέρα τρίβεται ... Δεν τον χωρίζω πλεον από τον Cookie όταν βγαινω, αν και πάντα φοβαμαι τι θα συναντήσω όταν γυρίσω , Εντάξει , δεν τρελαίνονται κιόλας ο ένας με τον άλλον αλλά συνυπάρχουν .. Όπως είπε ο Cookie στην μαμά : Για την κορη σου τα κάνω όλα να ξες .. Καμία όρεξη δεν τον έχω αυτόν .
Στο σπίτι σου έμαθα μένει τώρα ένας κύριος , και υιοθέτησε το γατάκι που τάιζες με το μπιμπερό .. 8 μήνες το γατάκι δεν έφυγε από το σπίτι ...
Κεράκι εκνευρίζομαι οταν σου ανάβω .. Δεν μου έχει φύγει ο θυμός κάθε φορά να ανάβω κερί στον μπαμπά μου δηλαδη? Πως γίνεται αυτό ?
Σαν σήμερα που λές έφυγες αλλά έπρεπε να κάνουμε τον χρόνο νωρίτερα .. Μαζευτήκαμε οι περισσότεροι που σε αγαπούσαμε , που σε αγαπάμε .. Προσπάθησα να βάλω Live κιθάρα και φωνή στην καφετέρια που θα πίναμε τον καφέ μας , να φέρω τους δικούς μας έτσι πιο στο κλίμα ( ξέρεις εσύ από τέτοια ) αλλά δεν τα κατάφερα γαμώτο ..Ε μετά πήγαμε για φαγητό , η ατμόσφαιρα ήταν πολύ ωραία γιατί μιλωντας για σένα όλοι έλεγαν αστείες ιστορίες και ανέφεραν τους λόγους που άγγιξες τις ζωές τους .. Και μου έλεγαν πόσο πολύ σου μοιάζω (αυτό τώρα για καλό το λέν , για κακό το λένε , δεν μπορώ να καταλάβω) . Πρέπει να κάνουμε τις ίδιες μαλακίες γαμώτο , γι αυτό θα το λένε ..Πάντα όμως η χροιά της φωνής τους δείχνει θαυμασμό ..
Με τον θείο Μάρκο μεθύσαμε λίγο να ξές.. θα μας έκανες χάζι .. Νομίζω πως ήταν από τα πιο εναλλακτικα μνημόσυνα που έχουν υπάρξει ..Αλλά πως θα μπορούσε να είναι αλλιώς?
Από την ώρα που έκατσα να σου γράψω έχω τον Τέο στα πόδια μου να κοιμάται και ακούω ραδιόφωνο. Σουρεάλ θα πείς , αλλά σα να έπαιζε για σένα ... Η Σωτηρία της ψυχής , τον άντρακλα τον πελαγίσιο , έχε τον νου σου στο παιδί , Θεός αν είναι ...
Να, σαν τώρα σε φίλησα να σε καληνυχτίσω ... Βάλτο καλά στο μυαλό σου , κάθε μέρα είναι η καλύτερη μέρα του χρόνου ..
Αυτές τις προκλήσεις ρε γαμώτο καμιά φορά να μπορουσα να τις συμμαζέψω ... Σα να μου λέει η ζωή ¨¨τώρα θα δείς ¨ ..

Πολλά άλλαξαν μπαμπά αυτόν τον χρόνο, κυρίως μέσα μας ..
Θα ήθελα πολύ να μπορούσα να ξέρω οτι το ξέρεις ...
Διάλλεξα διάφορες φωτογραφίες μας και ένα τραγούδι που πάντα μου θύμιζε εσένα .. Δεν το χάρισα ποτέ σε άλλον άντρα , κι ας είχαν μεγάλα μάτια ..
Και ένα βίντεο δικό σου , γιατί ξέρω πως αν μας έβλεπες μαζεμένους έτσι για σένα , έτσι θα γούσταρες να μας αποχαιρετήσεις ..
Σε αγαπώ πολύ μπαμπά μου .
το σαμιαμίδι σου .

Υγ . Ένα ουισκι παρακαλώ.