Η αστακομακαρονάδα

Ήμουν μια φορά στην Αθήνα, τα χρόνια τα παλιά τα καλά .
Το βράδυ, είχα μία φίλη που ήθελε να με πάει στα τσιπουράδικα της Φιλαδέλφειας , που πολύ μου άρεσαν .
Πριν πάω , ένας καλός μου φίλος χτυπάει την πόρτα του δωματίου να με κεράσει ντόνατ.
Γεμάτο σοκολάτα , πασπαλισμένο με άχνη, κόλαση .
Δεν άντεξα και έφαγα .
Πηγαίνοντας στο άλσος , η φίλη μου είχε παραγγείλει αστακομακαρονάδα γιατί ήξερε πόσο μου αρέσει .
Έφαγα 2 πηρουνιές και δεν μπόρεσα να φάω άλλο..
Οπότε λέω , καμιά φορά , άν φάς κάτι που το βρίσκεις κάθε μέρα , μπορεί να χάσεις αυτό που το τρώς σπάνια.
Και από τα δύο που σου αρέσουν, να διαλλέγεις το πιο νόστιμο. Το πιό σπάνιο.
Γιατί εγώ , για μία λιχουδιά , έχασα ένα υπέροχο κυρίως γεύμα.
Και το ίδιο , συμβαίνει και με τους ανθρώπους .
Καλή Κυριακή

Πες μου μια λέξη

Να κάτι που θα έχουμε να θυμόμαστε....

Ο τόπος που σε φέρνει η μοίρα κατά καιρούς , μοιάζει πολύ με τους ανθρώπους που έρχονται στη ζωή σου.

Το ίδιο μοιάζει και ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζεις και τα δύο.

Με ρώτησαν σήμερα πως είναι δυνατόν να μου αρέσει να ζω στην Σαντορίνη , σε ένα νησί παγκοσμίου brand name , που δεν έχει πράσινο , που δεν έχει παραλίες ωραίες με χρυσαφένιες αμμουδιές και γαλαζοπράσινα νερά ..

Σε κάθε τόπο που γνωρίζεις όπως και σε κάθε άνθρωπο που έρχεται στον δρόμο σου για να σε αγγίξει , να σε επηρρεάσει , να σε αλλάξει , δεν πρέπει  να κοιτάς αυτά που δεν έχει … αλλά πρέπει να εστιάζεις σε αυτά που έχει . Σε όλα αυτά που έχει διάθεση να σου προσφέρει . Στην μοναδικότητά του . Στο εάν θα σε κάνει να τραγουδάς … Στο εάν θα σου φέρνει σφίξιμο στο στομάχι από όσα σου φυλάει να ζήσεις … Aυτό αποκρίθηκα.

Ποιος δεν θα θυμάται το συναίσθημα που ένιωσε όταν βρέθηκε πρώτη φορά στην Καλντέρα?

Όταν αντίκρυσε πρώτη φορά την κόκκινη παραλία .

Όταν είδε τον ουρανό με τα χιλιάδες άστρα και το φεγγάρι επάνω στο ηφαίστειο?
Το πρώτο του ηλιοβασίλεμα στην Οία?
Τον Άρη δίπλα στη Σελήνη να κλέβει τα βλέμματα από τον Αυγερινού ?

Όταν είδε το φεγγάρι να πέφτει στην Βλυχάδα έχοντας γεύση αλμυρών φιλιών ?

Όταν είδε τα χαράματα τον ήλιο να γεννιέται μέσα από τον ορίζοντα και πορτοκαλίζει όλη η θάλασσα?

Όλα αυτά μοιάζουν σα τα πρώτα φιλιά ..

Σαν τα πρώτα σμιξίματα...

Σαν τις πρώτες μυρωδιές που θα πάρεις και αυτές θα καθορίσουν εάν θα θέλεις να τις μυρίσεις μία φορά ή αν δεν θα τις χορταίνεις ..
Πόσα είναι αυτά που πρέπει να στερηθείς για να ζήσεις άλλα ?  Πόσο τυχερός είσαι αν μπορείς να επιλέξεις ? 

Πόσοι έχουν την ευκαιρία να στρίψουν ένα τσιγάρο στην Καλντέρα χορεύοντας 4 ώρες τσιφτετέλι μετά τη συναυλία του Μάλαμα με τον Θανάση ?

Σε πόσες γυναίκες χαρίστηκαν και κάηκαν τραγούδια σαν την Νεράιδα και το σαν παιδί ?

Πόσες φορές έχεις την ευκαιρία και την ελευθερία να εξομολογηθείς έναν μεγάλο έρωτα σε έναν μεγάλο έρωτα που πλέον δεν υπάρχει ?
Πόσοι έχουν την ευκαιρία να μοιραστούν ένα τσιγάρο και ένα μπουκάλι νερό με έναν άγνωστο που το μόνο που σε δένει είναι η κοινή μοίρα με σένα στην δεδομένη στιγμή ?

Πόσες φορές στη ζωή σου , θα πεις χαλάλι το μαλλί που χαλάει από την υγρασία ?

Πόσες φορές είναι αυτές που θα σμίξεις σε μια παραλία το ηλιοβασίλεμα..

Που θα σε πάρει ο ύπνος αγκαλιά και ας είναι ο καφές που θα πιεις αλμυρός...
Πόσο τυχαία θα πετύχεις ένα ξωκλήσι ανοιχτό , όταν άνθρωποι που ζουν 40 χρόνια στην περιοχή δεν το έχουν πετύχει ποτέ?

Πόσες φορές θα επιλέξεις έναν τόπο και έναν άνθρωπο ξανά και ξανά χωρίς να θέλεις άλλον ?

Πόσες φορές στη ζωή σου θα χαίρεσαι όταν κόβεις τον ύπνο σου στη μέση , για να χαρείς λίγο περισσότερο την μία αγκαλια που θέλεις?

Πόσες φορές στη ζωή σου θα εξαρτηθεί ο έρωτάς σου από ένα τραχανότο ? Κι ας μοιάζει αυτό σαν δικαιολογία , όταν σε κάνουν να ερωτεύεσαι κάθε μέρα όλα αυτά τα οποία οδήγησαν κάποιον ώστε να σου μαγειρέψει ..

Τον φόβο και τα πάθη να τα κοιτάς ευθεία … ανάμεσα στα μάτια … Αυτό το «θα πάω κι ας μου βγεί και σε κακό»…

Άραγε βγήκε ποτέ σε κάποιον σε καλό ?

Για να δούμε ….

Να κάτι που θα έχουμε να ελπίζουμε …. Γιατί για να θυμόμαστε , τελικά θα έχουμε πολλά ….

https://www.youtube.com/watch?v=-_3dc6X-Iwo

Ξεκίνα την μέρα σου ευγνωμονώντας την τύχη σου που ξημέρωσες.
Που αγαπήθηκες.
Για τους φίλους που έχεις στη ζωή σου.
Για την υγεία σου.
Για τη δύναμη που επέδειξες σε όλα όσα κλήθηκες να ανταπεξέλθεις.
Για την οικογένειά σου.
Για την δουλειά σου .
Για τα μαθήματα που έχεις πάρει.
Για τα φιλιά που σου έκλεψαν την ανάσα .
Για τα βράδυα που ξημέρωσες με ένα σώμα αγκαλιά .
Για τον καφέ που ήπιες αγναντεύοντας τη θάλασσα.
Για τις φορές που μέθυσες από χαρά .
Για τις φορές που έκανες βλακείες με τους φίλους σου .
Για τις μουσικές που σε άγγιξαν .
Για τα χαράματα που είδες .
Πόσοι ξύπνησαν το πρωί και δεν γνώριζαν τί μέρα τους ξημέρωσε.
Κανείς δεν ξέρει πότε θα είναι η στιγμή του .
Aν ξεκινήσεις να μετράς γυρνώντας πίσω , θα δεις οτι έχεις περισσότερα πράγματα για να είσαι ευγνώμων και πολύ λιγότερα αυτά που πρέπει να γκρινιάζεις .
Να είσαι ευγνώμων για ότι έχεις ζήσει και για ότι σου έχει δώσει να ζήσεις ακόμη . Κάθε ώρα.Κάθε μέρα.
Η ζωή είναι δική σου. Ξόδεψέ την όπως γουστάρεις.
Και είναι Μία. Μία!
Δεύτερη δεν έχει .https://www.youtube.com/watch?v=t3ZDqe5j4q8