Η αστακομακαρονάδα

Ήμουν μια φορά στην Αθήνα, τα χρόνια τα παλιά τα καλά .
Το βράδυ, είχα μία φίλη που ήθελε να με πάει στα τσιπουράδικα της Φιλαδέλφειας , που πολύ μου άρεσαν .
Πριν πάω , ένας καλός μου φίλος χτυπάει την πόρτα του δωματίου να με κεράσει ντόνατ.
Γεμάτο σοκολάτα , πασπαλισμένο με άχνη, κόλαση .
Δεν άντεξα και έφαγα .
Πηγαίνοντας στο άλσος , η φίλη μου είχε παραγγείλει αστακομακαρονάδα γιατί ήξερε πόσο μου αρέσει .
Έφαγα 2 πηρουνιές και δεν μπόρεσα να φάω άλλο..
Οπότε λέω , καμιά φορά , άν φάς κάτι που το βρίσκεις κάθε μέρα , μπορεί να χάσεις αυτό που το τρώς σπάνια.
Και από τα δύο που σου αρέσουν, να διαλλέγεις το πιο νόστιμο. Το πιό σπάνιο.
Γιατί εγώ , για μία λιχουδιά , έχασα ένα υπέροχο κυρίως γεύμα.
Και το ίδιο , συμβαίνει και με τους ανθρώπους .
Καλή Κυριακή

Πες μου μια λέξη