Οι Κυριακές

Στην οικογένειά μου το φαγητό ήταν πάντα πολύ σημαντικό κομμάτι . Όταν μαγείρευες για κάποιον , ήταν μία ένδειξη αγάπης , σαν να λές σε τιμώ και σε νοιάζομαι και θέλω να σε ευχαριστήσω. Και οι γυναίκες της οικογενείας πάντα έβρισκαν έναν τρόπο για να αναδείξουν και το πιό συνηθισμένο πιάτο σε γεύμα βασιλικό. Και καθώς οι ρίζες της οικογένειάς μου είναι από την Καβάλα, το ψάρι και τα θαλασσινά είχανε πάντα μεγάλο μερίδιο στην διατροφή μας. Ο παππούς μου έτρωγε αχινούς που τους έβγαζε από τα βράχια της Παναγίας , η γιαγιά μου αγαπούσε τις γαρίδες , ο θείος μου τις φούσκες και χαιρόμουν τόσο πολύ όταν έβρισκα και του τις πήγαινα πεσκέσι να τον συνοδεύουν στο τσιπουράκι του . Η μαμά μου έλεγε πάντα "λέπι ναναι και ότι νά΄ναι" και δεν θυμάμαι καμιά μυρωδιά περισσότερο , από αυτήν της ρέγγας που έψηνε ο μπαμπάς μου για να τον συνοδέψει με την φασολάδα του.
Και επειδή το dna του καθενός μας δεν έχει μόνο φυσικά χαρακτηριστικά και ιατρικά ιστορικά , αλλά κουβαλάει τραύματα και εμπειρίες και θύμισες των ανθρώπων που έσμιξαν για να είμαστε εμείς όπως είμαστε σήμερα , το να μυρίζει το σπιτι σου τις Κυριακές με τις μυρωδιές των παιδικών σου χρόνων και να γεμίζει με ανθρώπους που δεν γνωρίζουν αρχές και βιώματα που έχτισαν και αυτά αυτό που εισαι σήμερα, είναι το λιγότερο ενδιαφέρον και σχεδόν θεραπευτικό , να τα λέμε και αυτά .
Στην οικογένειά μου οι γυναίκες πρώτα σέρβιραν τον κύρη του σπιτιού με το καλύτερο κομμάτι , στην συνέχεια τους άντρες του τραπεζιού , τα παιδια και τις γυναίκες και στο τέλος σερβιρε η νοικοκυρά τον εαυτό της .
Ήταν επίσης καθήκον και μεγάλη τιμή για την γυναίκα να καθαρίσει τις γαρίδες του συντρόφου της .
Καλή Κυριακή και σπίτια

γεμάτα αρώματα και θύμησες..