- Γεια σου Δάσκαλε .. Τελευταίο μου βράδυ στο Ηράκλειο Σήμερα και ήρθα να σε αποχαιρετήσω
- Ναι.. κατέχω το πως θα φύγεις .. Χαίρεσαι?
- Ανάμεικτα τα συναισθήματα δάσκαλε .. Χαρμολύπη .. Χαίρομαι που θα ξανασμίξω με τους δικούς μου .. και που θα σμίγω μαζί τους όσο συχνά θέλω . Αλλά 3 χρόνια πέρασαν .. Απόχτησα κι εδώ δικούς μου πλέον ..
- Μιά αστραπή η ζωή μας μικρή μου .. μα προλαβαίνουμε να τη ζησουμε πόσο μάλλον τα 3 χρόνια ...
- Να στεναχωριέμαι όμως λίγο .. Ξέρεις οτι αγαπούσα την Κρήτη πριν έρθω να ζήσω εδώ .. Την ονειρευόμουνα κάθε βραδυ διαβαζοντας τα βιβλία σου .. Λίγο στεναχωριέμαι που δεν έγινε κάτι τόσο δυνατό να μείνω εδώ..
- Μα ότι δεν συνέβη είναι επειδή δεν το πόθησες αρκετά μικρή ,, Και αυτό αν δε βρεθείς στο χείλος του γκρεμού δεν βγάνουν φτερά οι ώμοι σου να πετάξουν.. και σένα σου βγάλε ...τα θωρώ διπλωμένα σαν της πεταλουδας,τσαλακωμένα σαν τώρα να βγαινουν από το κουκουλι..

- Ξέρω οτι κάθε φορά που ερχόσουν να με δείς ήσουν στεναχωρεμένη.. Με εκείνο τον καινούριο τον καφέ τον κρυο τον πως τον λένε..Δε λέω,ωραία μυρωδιά,καινούρια,αλλά μου έλειψε εκείνη η μυρωδιά του φρεσκοκομμένου καφέ από τα καφεκοπτεία του Κάστρου .. Την κάθε φορά θυμάμαι …Θα σου πώ όμως εγώ τί θα θυμάσαι σε πέντε 5 χρόνια από σήμερα.. .. Θα θυμάσαι την πρώτη γιορτή που νόμισες οτι θα περάσεις μόνη σου , και την μάνα της μοναχοκόρης φίλης σου που σε έκανε ψυχοκόρη της και πάντα φρόντιζε να μαθαίνει αν θα είσαι μόνη σου ή αν θα έχεις κανονίσει για να σε ξαναφροντίσει .. Και να μη κάνει παράπονο αν στην πορεία είχες κάνει άλλα σχέδια και δεν πήγαινες τόσο συχνά .. Αυτήν θα θυμάσαι ...
- Θα θυμάσαι εκείνη τη φιλενάδα σου, μάνα μόνη με τις κοπελιές και το κοπέλι που σου είπε όσα δεν έχει πεί ποτέ σε κανέναν κι εσύ με το που την έβλεπες ήξερες με μια ματιά τι έχει .. Που έφαγες το πρώτο γαμοπίλαφο μετά την Ανάσταση κι εσύ την κερνούσες ντολμαδάκια για να της ζητήσεις συγνώμη που την αποπήρες... Αυτήν θα θυμάσαι

- και την άλλη την κοπέλα που δεν την ήξερες και σε πλησίασε στην πιο μεγάλη σου απωλεια με τις δικες της απώλειες και που ήσασταν μαζί ως τα τωρα σε κοινό αγώνα .. Αυτή θα θυμάσαι ..

-αυτήν θα θυμάμαι ...

- Θα θυμάσαι εκείνο το μελανούρι που μοιάζει -στο ορκίζομαι- με την Τσερκέζα στον Καπετάν Μιχάλη , με τα φρύδια τα σμιχτά και την ψυχή μπαμπάκι .. που απαράτησε τα πάντα και ηρθε κοντά σου για να μην φοβάσαι τότε .
Αυτό θα θυμάσαι .

- Κι εκείνο το παληκαρι το όμορφο , που δεν έχει ιδέα τι αξίζει , που μακάρι να έβλεπε τον εαυτό του όπως τον βλέπουν όλοι οι άλλοι κι εσυ μαζι , και εκείνες τις αξημέρωτες βραδυες που μοιραζόταν τους προβληματισμους σου και τα ονειρα σου, αυτόν θα θυμάσαι ...

- Θα θυμάσαι την άλλη φίλη σου που την ειχες αδελφή , εργαζόμενη και μάνα και συντροφος και κόρη , όλα αυτά ήτανε , με την μελλιστάλαχτη φωνή και τον καλό τον λόγο ακόμα και στο πιο κακό , που έκλαιγε με την χαρά σου και με την λύπη σου θαρρείς με την ίδια δύναμη .. Ξέρεις πόσο σπάνιο είναι να βρίσκεις άνθρωπο που να χαίρεται με την χαρά σου και να λυπάται με την στεναχωρια σου μαζί ? συνήθως συμβαίνει το ένα από τα δύο .. αυτήν θα θυμάσαι ..

-Ναι .. αυτήν θα θυμαμαι ..
- Όσο για τον μαλλιά τον ροκά τον μποέμ , με την τρανταχτή φωνή που σαν τραγουδούσε θαρρείς θα σχιζουνταν στη μέση ο Ψηλορήτης , που υπήρχε πριν και θα υπάρχει και μετά στη ζωή σου, όπως και να έχει αυτόν δεν πρόκειται να ξεχάσεις οσο και αν προσπαθήσεις Αυτόν που σου στάθηκε σαν φιλος και αδερφός και θα έπαιζε και μπουνιές για σενα .. αυτόν θα θυμάσαι .
- Αυτόν θα θυμάμαι ..
- Εκείνο το ψηλό το παληκαρι που ήρθατε και με ειδατε μαζί ηντα απέγινε ;
- 'Εφυγε αυτός και μετά έφυγα κι εγώ.. ..
- Και Εκείνον θα τον θυμάσαι κι άς έφυγε κι άς έφυγες .
- Ώρα να πηγαίνω Δάσκαλε ..
- Άκουσε παιδί μου ... Κοιτάζοντας τους Κρητικούς, ξέρεις πως αν δεν γίνεις άνθρωπος φταίς εσύ μονάχα.. γιατί το αψηλό είδος αυτό, ο Άνθρωπος, υπάρχει, παρουσιάστηκε στη γης, και δεν έχει δικαιολογητικό ο ξεπεσμός και η αναντρία.
- Ναι δάσκαλε ..άλλωστε αν τα βάλεις κάτω ,αυτοί που μου φέρθηκαν άνανδρα εδώ στην Κρήτη , δεν ήταν Κρητικοί..
- Στο καλό Μακεδονοπούλα μου
- Στο επανειδήν δάσκαλε..
- Και μή μου βάλεις κανενα Πασχαλίδη κάτω από την κουβέντα μας .. Το φευγιό σου από την Κρήτη πρέπει να συνοδευτεί με Μαλεβιζιωτη .. Αυτόν που δεν έμαθες να χορεύεις
-Μαλεβιζιωτη θα βάλω δάσκαλε ... Και δεν θα ξαναγυρίσω αν δεν μάθω να τον χορεύω ...!

Στον Δασκαλό μου και όλης της γης δασκαλο Καζαντζακη και σε όσους κοιταξα και με κοιτάξανε..
https://www.youtube.com/watch?v=VDF9iL96rEI&feature=share