Στα νησιά τον χειμώνα αρχίζουμε από νωρίς τα τσίπουρα. Είναι το φώς λίγο που μας ξεμυαλίζει μα σαν πάει και πέσει ο ήλιος και περάσει η ώρα και μιλήσει το πνεύμα , ενας ενας θα πιάσει να λαχταρά τον τοπο του , για κείνον τραγουδά και εκείνον παραγγέλνει ...

Και έτσι πιάνει ο ένας Ηπειρώτικα , πιάνει ο άλλος Θρακιώτικα , λέει ο Κρητικός τις μαντινάδες του και εγώ τα λέω πάνω στον πόνο του καθένα.Svara

Η αστακομακαρονάδα

Ήμουν μια φορά στην Αθήνα, τα χρόνια τα παλιά τα καλά .
Το βράδυ, είχα μία φίλη που ήθελε να με πάει στα τσιπουράδικα της Φιλαδέλφειας , που πολύ μου άρεσαν .
Πριν πάω , ένας καλός μου φίλος χτυπάει την πόρτα του δωματίου να με κεράσει ντόνατ.
Γεμάτο σοκολάτα , πασπαλισμένο με άχνη, κόλαση .
Δεν άντεξα και έφαγα .
Πηγαίνοντας στο άλσος , η φίλη μου είχε παραγγείλει αστακομακαρονάδα γιατί ήξερε πόσο μου αρέσει .
Έφαγα 2 πηρουνιές και δεν μπόρεσα να φάω άλλο..
Οπότε λέω , καμιά φορά , άν φάς κάτι που το βρίσκεις κάθε μέρα , μπορεί να χάσεις αυτό που το τρώς σπάνια.
Και από τα δύο που σου αρέσουν, να διαλλέγεις το πιο νόστιμο. Το πιό σπάνιο.
Γιατί εγώ , για μία λιχουδιά , έχασα ένα υπέροχο κυρίως γεύμα.
Και το ίδιο , συμβαίνει και με τους ανθρώπους .
Καλή Κυριακή

Πες μου μια λέξη

Να κάτι που θα έχουμε να θυμόμαστε....

Ο τόπος που σε φέρνει η μοίρα κατά καιρούς , μοιάζει πολύ με τους ανθρώπους που έρχονται στη ζωή σου.

Το ίδιο μοιάζει και ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζεις και τα δύο.

Με ρώτησαν σήμερα πως είναι δυνατόν να μου αρέσει να ζω στην Σαντορίνη , σε ένα νησί παγκοσμίου brand name , που δεν έχει πράσινο , που δεν έχει παραλίες ωραίες με χρυσαφένιες αμμουδιές και γαλαζοπράσινα νερά ..

Σε κάθε τόπο που γνωρίζεις όπως και σε κάθε άνθρωπο που έρχεται στον δρόμο σου για να σε αγγίξει , να σε επηρρεάσει , να σε αλλάξει , δεν πρέπει  να κοιτάς αυτά που δεν έχει … αλλά πρέπει να εστιάζεις σε αυτά που έχει . Σε όλα αυτά που έχει διάθεση να σου προσφέρει . Στην μοναδικότητά του . Στο εάν θα σε κάνει να τραγουδάς … Στο εάν θα σου φέρνει σφίξιμο στο στομάχι από όσα σου φυλάει να ζήσεις … Aυτό αποκρίθηκα.

Ποιος δεν θα θυμάται το συναίσθημα που ένιωσε όταν βρέθηκε πρώτη φορά στην Καλντέρα?

Όταν αντίκρυσε πρώτη φορά την κόκκινη παραλία .

Όταν είδε τον ουρανό με τα χιλιάδες άστρα και το φεγγάρι επάνω στο ηφαίστειο?
Το πρώτο του ηλιοβασίλεμα στην Οία?
Τον Άρη δίπλα στη Σελήνη να κλέβει τα βλέμματα από τον Αυγερινού ?

Όταν είδε το φεγγάρι να πέφτει στην Βλυχάδα έχοντας γεύση αλμυρών φιλιών ?

Όταν είδε τα χαράματα τον ήλιο να γεννιέται μέσα από τον ορίζοντα και πορτοκαλίζει όλη η θάλασσα?

Όλα αυτά μοιάζουν σα τα πρώτα φιλιά ..

Σαν τα πρώτα σμιξίματα...

Σαν τις πρώτες μυρωδιές που θα πάρεις και αυτές θα καθορίσουν εάν θα θέλεις να τις μυρίσεις μία φορά ή αν δεν θα τις χορταίνεις ..
Πόσα είναι αυτά που πρέπει να στερηθείς για να ζήσεις άλλα ?  Πόσο τυχερός είσαι αν μπορείς να επιλέξεις ? 

Πόσοι έχουν την ευκαιρία να στρίψουν ένα τσιγάρο στην Καλντέρα χορεύοντας 4 ώρες τσιφτετέλι μετά τη συναυλία του Μάλαμα με τον Θανάση ?

Σε πόσες γυναίκες χαρίστηκαν και κάηκαν τραγούδια σαν την Νεράιδα και το σαν παιδί ?

Πόσες φορές έχεις την ευκαιρία και την ελευθερία να εξομολογηθείς έναν μεγάλο έρωτα σε έναν μεγάλο έρωτα που πλέον δεν υπάρχει ?
Πόσοι έχουν την ευκαιρία να μοιραστούν ένα τσιγάρο και ένα μπουκάλι νερό με έναν άγνωστο που το μόνο που σε δένει είναι η κοινή μοίρα με σένα στην δεδομένη στιγμή ?

Πόσες φορές στη ζωή σου , θα πεις χαλάλι το μαλλί που χαλάει από την υγρασία ?

Πόσες φορές είναι αυτές που θα σμίξεις σε μια παραλία το ηλιοβασίλεμα..

Που θα σε πάρει ο ύπνος αγκαλιά και ας είναι ο καφές που θα πιεις αλμυρός...
Πόσο τυχαία θα πετύχεις ένα ξωκλήσι ανοιχτό , όταν άνθρωποι που ζουν 40 χρόνια στην περιοχή δεν το έχουν πετύχει ποτέ?

Πόσες φορές θα επιλέξεις έναν τόπο και έναν άνθρωπο ξανά και ξανά χωρίς να θέλεις άλλον ?

Πόσες φορές στη ζωή σου θα χαίρεσαι όταν κόβεις τον ύπνο σου στη μέση , για να χαρείς λίγο περισσότερο την μία αγκαλια που θέλεις?

Πόσες φορές στη ζωή σου θα εξαρτηθεί ο έρωτάς σου από ένα τραχανότο ? Κι ας μοιάζει αυτό σαν δικαιολογία , όταν σε κάνουν να ερωτεύεσαι κάθε μέρα όλα αυτά τα οποία οδήγησαν κάποιον ώστε να σου μαγειρέψει ..

Τον φόβο και τα πάθη να τα κοιτάς ευθεία … ανάμεσα στα μάτια … Αυτό το «θα πάω κι ας μου βγεί και σε κακό»…

Άραγε βγήκε ποτέ σε κάποιον σε καλό ?

Για να δούμε ….

Να κάτι που θα έχουμε να ελπίζουμε …. Γιατί για να θυμόμαστε , τελικά θα έχουμε πολλά ….

https://www.youtube.com/watch?v=-_3dc6X-Iwo

Ξεκίνα την μέρα σου ευγνωμονώντας την τύχη σου που ξημέρωσες.
Που αγαπήθηκες.
Για τους φίλους που έχεις στη ζωή σου.
Για την υγεία σου.
Για τη δύναμη που επέδειξες σε όλα όσα κλήθηκες να ανταπεξέλθεις.
Για την οικογένειά σου.
Για την δουλειά σου .
Για τα μαθήματα που έχεις πάρει.
Για τα φιλιά που σου έκλεψαν την ανάσα .
Για τα βράδυα που ξημέρωσες με ένα σώμα αγκαλιά .
Για τον καφέ που ήπιες αγναντεύοντας τη θάλασσα.
Για τις φορές που μέθυσες από χαρά .
Για τις φορές που έκανες βλακείες με τους φίλους σου .
Για τις μουσικές που σε άγγιξαν .
Για τα χαράματα που είδες .
Πόσοι ξύπνησαν το πρωί και δεν γνώριζαν τί μέρα τους ξημέρωσε.
Κανείς δεν ξέρει πότε θα είναι η στιγμή του .
Aν ξεκινήσεις να μετράς γυρνώντας πίσω , θα δεις οτι έχεις περισσότερα πράγματα για να είσαι ευγνώμων και πολύ λιγότερα αυτά που πρέπει να γκρινιάζεις .
Να είσαι ευγνώμων για ότι έχεις ζήσει και για ότι σου έχει δώσει να ζήσεις ακόμη . Κάθε ώρα.Κάθε μέρα.
Η ζωή είναι δική σου. Ξόδεψέ την όπως γουστάρεις.
Και είναι Μία. Μία!
Δεύτερη δεν έχει .https://www.youtube.com/watch?v=t3ZDqe5j4q8

Έγινε και το Pride των Αθηνών και με αφορμή το επερχόμενο Pride της Θεσσαλονίκης ας πούμε κάποια πραγματάκια .. Ήμουν από τους τυχερούς που με μεγάλωσαν 2 γονείς, οι οποίοι παρά του ότι προέρχονταν από μία κλειστή κοινωνία μιας επαρχιακής πόλης , μου έμαθαν από πολύ μικρή να μην υποδεικνύω το διαφορετικό . Επίσης είχα και την τύχη μεγαλώνοντας στο περιβάλλον μου να έχω κάποιους ανθρώπους που πριν ακόμα κατανοήσω την διαφορά της σεξουαλικότητας των ανθρώπων , να τους αποδέχομαι ή όχι σαν χαρακτήρες και όχι βάση αυτού τους του χαρακτηριστικού. Έτσι, όταν άρχισα να την καταλαβαίνω μεγαλώνοντας , μου φαινόταν σαν κάτι τελείως φυσιολογικό , χωρίς να καταλαβαίνω στην συναναστροφή μου με διάφορους ανθρώπους , γιατί αυτή η επιλογή θα έπρεπε να προκαλεί το λιγότερο έκπληξη και το χειρότερο , χλευασμό , απομόνωση και περιθωριοποίηση . 

Παρακολουθώντας όλα αυτά τα χρόνια την εξέλιξη της κοινωνίας απέναντι σε ανθρώπους διαφορετικής σεξουαλικότητας , η αλήθεια είναι πως τα πράγματα είναι κάπως καλύτερα. Σαφώς όμως , υπάρχει πάντα και η πλευρά που αισχύνεται , κατακρίνει , διαπομπεύει και κατακεραυνώνει αυτήν την ομάδα ανθρώπων για κάτι που δεν το επέλεξαν και απλά γεννήθηκαν έτσι . Είναι δηλαδή σα να κατηγορείς κάποιον επειδή δεν τρώει φέτα ( η αλήθεια είναι πως εμένα περισσότερο με σοκάρει αν κάποιος δεν τρώει φέτα , παρά εάν είναι gay )! Σκεφτείτε λοιπόν να ξυπνήσετε εσείς ένα πρωί και να συνειδητοποιήσετε ότι το να είσαι straight είναι κατακριτέο από την κοινωνία , ότι θα πρέπει να κρύβεσαι , να μη μπορείς να μοιραστείς με την οικογένειά σου την χαρά σου όταν ξαφνικά αγαπιέσαι , την στεναχώρια σου όταν ο σύντροφός σου σε εγκαταλείπει , την ντροπή τους προς συγγενείς και φίλους για αυτό που είσαι ή γιατί δεν τρώς φέτα. Το διανοείστε μωρέ?
Επιπτώσεις ? Τεράστιες … Άνθρωποι δυστυχισμένοι . Άνθρωποι καταδικασμένοι στο περιθώριο , στον χλευασμό από τα μικράτα τους ακόμα . Άνθρωποι που από τις πληγές που τους προκάλεσαν μεγαλώνοντας , έγιναν μίζεροι , με τραύματα που δεν κλείνουν , που για να προστατεύσουν κάποια στιγμή τους εαυτούς τους γίνονται επιθετικοί , καυστικοί , κακεντρεχείς , μόνοι , και όλα αυτά γιατί εσύ τα προκάλεσες σε αυτούς από τα μικράτα τους. Με ανθρώπους που πνίγουν αυτό που θέλουν και παντρεύονται και κάνουν παιδιά και κάνουν και άλλους ανθρώπους δυστυχισμένους που δεν φταίνε σε τίποτα εκτός από τους εαυτούς τους για να υποταχτούν σε αυτό που επιβάλλει η κοινωνία . Αυτοί οι άνθρωποι την επόμενη μέρα θα είναι οι λοχίες στον στρατό που θα υπηρετήσει ο γιός σου , θα γίνουν οι προϊστάμενοί τους και μάντεψε , μπορεί να είναι και το παιδί σου ή το παιδί του παιδιού σου . Οικογενειακά γιορτινά τραπέζια με κενές καρέκλες και κανείς να μη μιλάει γι αυτό . Ωραία έ ?
Πάμε λιγάκι και από την άλλη την μεριά .. Στους ανθρώπους σαν εμένα που δεν λειτούργησαν ποτέ έτσι απέναντι στο διαφορετικό και θέλουν ρε φίλε να μπορούν να τους υποστηρίξουν απέναντι στους μεν.. Φίλοι μου gay εχετε δει πολλούς straight να κυκλοφορούν ημίγυμνοι και να προβαίνουν σε σεξουαλικές κινήσεις μπροστά σε άλλους ανθρώπους? Να φωνάζουν με κινήσεις , ιματισμό και εμφάνιση την straight σεξουαλικότητά τους ? Ή ακόμη και εάν το κάνουν σε μεμονωμένες περιπτώσεις ( σε θέρετρα διακοπών και σε πάρτυ αναλόγου θέματος ) θεωρείτε ότι δεν υπάρχει κατακραυγή και κρίση στους straight? Αν το νομίζετε αυτό γελιέστε..
Την πιο ωραία άποψη την έχετε σίγουρα διαβάσει καθώς έγινε viral , του Χρήστου Σιμαρδάνη , ότι δεν χρειάζεται να είναι περήφανος ή να φωνάζει για αυτό που έχει επιλέξει να κάνει στο κρεβάτι του … Πως περιμένετε η μάνα ή το αδέρφι σας ή ο πατέρας σας που σας αγαπάει και έχει αποδεχθεί αυτό που είστε , να κατέβει μαζί σας για να σας στηρίξει ? Πως περιμένετε να μιλήσουν ελεύθερα και εντελώς φυσιολογικά στο περιβάλλον τους για σας , όταν προκαλείτε ? Βοηθήστε τους να σας βοηθήσουν … Δηλώστε την ομορφιά αυτού που είστε , δηλώστε την αξιοπρέπειά σας , δηλώστε την χαρά που έχετε σαν άνθρωποι , δείξτε στον κόσμο ότι δεν έχει λόγο να μην σας αποδέχεται …
Και εσείς οι “haters” , οι κριτές των «εξ ιδίων τα αλλότρια» , οι άνθρωποι οι οποίοι για να επιβάλουν αυτό που είναι επιλέγουν να σοκάρουν , είναι δικά σας δημιουργήματα … Από το παιδάκι που κορόιδευε τον συμμαθητή του , από το αγόρι που κορόιδευε την συμμαθήτριά του γιατί ένιωθε πιο καλά ντυμένη αγορίστικα , από τον recruiter που δεν τον επέλεξε ποτέ για να εργαστεί στην θέση που είχε όλα τα προσόντα , από την μητέρα που δεν άφησε το παιδί της να κάνει παρέα μαζί του να μην «κολλήσει» . Bρεθηκα τα περασμένα Χριστούγεννα σε gay bar μαζί με παρέα φίλων για πρώτη φορά . Μαντέψτε… δεν είδα ανθρώπους να χουφτώνουν ο ένας τον άλλον , δεν είδα ανθρώπους να πηδιούνται στις τουαλέτες ούτε να ξεγυμνώνονται πάνω στα μπαρ. Είδα όμως ανθρώπους χαρούμενους , να πίνουν το ποτό τους , να χορεύουν , να αστεύονται , να φλερτάρουν , να χαμογελούν και όλα αυτά γιατί δεν χρειαζόταν να προσποιηθούν κάτι άλλο από αυτό που είναι. Και δεν είχαν την ανάγκη να το φωνάξουν..! Όταν ένας άνθρωπος φτάνει στο σημείο να κραυγάσει το είναι του , είναι ευθύνη όλων μας . Μη περιμένετε να σας χτυπήσει την πόρτα …. Η ομοφυλοφιλία υπάρχει σε όλα τα είδη της φύσης … Η ομοφοβία μόνο σε ένα.
Αυριο θα είμαι εκεί μαζί με τους φίλους μου μαζί σας. Βοηθείστε τους εαυτούς σας και ανθρώπους σαν εμένα να νιώσουμε πραγματικά υπερήφανοι , γιατί είμαστε άνθρωποι . Και ελεύθεροι . Για τίποτε άλλο.

To κοριτσάκι με τα φουστανάκια.

Στις 5 το πρωί στον περιφερειακό, με πολλή βροχή διαπιστώνω οτι ο βραχίωνας του υαλοκαθαριστήρα μου έχει στραβώσει. Κάνω δεξιά , κατεβαίνω με το ταγιέρ και την γοβάρα , πιάνω ένα powebank που είχα ( αυτό βρήκα για σκληρό ) και αρχίζω να κοπανάω μήπως τον ισιώσω. Μάταια. Για να φτάσω στην δουλειά μου σταμάτησα για να το φτιάξω 4 φορές .
Στη δουλειά προσπάθησα να βρώ μια πένσα ένα σφυράκι , δεν βόλεψε και λέω ας πάω σε ένα βενζινάδικο . 2 κύριοι .
-Ναι κυρία μου θα σας βοηθήσουμε , α όχι δε γίνεται έχει σπάσει.
-Δεν έχει σπάσει έχει στραβώσει . Έχετε μία πένσα ή ένα σφυράκι?
Και μου φέρνει και μου τα δίνει στα χέρια. Ούτε 15 δευτερόλεπτα δεν μου πήρε με την πένσα να το ισιώσω. Αλλά για να με τιμωρήσει επειδή με έπιασε το πείσμα μου το βλάχικο για το δίκιο μου , με άφησαν 2 άντρες με την πένσα στο χέρι για να επιβεβαιωθούν πως τελικά είχα εγώ δίκιο.
Μια φορά είχα φτιάξει το καζανάκι μου γυρνώντας από ξενύχτι και μια φορά βίδωσα τον προφυλακτήρα μου με ενα κατσαβίδι που δανείστηκα από ένα γείτονα επειδή κρέμασε. Πάλι με γοβάρα. 
Τώρα νιώθω πολύ ωραία που όταν χρειάστηκε τα κατάφερα. Μέχρι να γίνει αυτό όμως ... Καμιά φορά κοιτάς μία άγνωστη πάνω κάτω στα κυβικά μου και δεν φαντάζεσαι πως αυτή η γυναίκα κάποτε ήταν ένα κοριτσάκι με φουστανάκι και κοτσιδάκια. Αδυναμία του μπαμπά και ίδια με την μαμά της . Και λες πως αυτό το κοριτσάκι τώρα βιδώνει προφυλακτήρες? 
Τους βιδώνει . ΓΙατί όταν ήρθε η ώρα να βολευτεί σε μία κακή ζωή , προτίμησε να μή το κάνει .
Την επόμενη φορά που θα κοιτάξεις μία τέτοια γυναίκα , αυτό να πείς.
Οτι το κοριτσάκι με τα κοτσιδάκια προτίμησε να βιδώνει προφυλακτήρες με τις γόβες αλλά να είναι ευτυχισμένο .

Οι Κυριακές

Στην οικογένειά μου το φαγητό ήταν πάντα πολύ σημαντικό κομμάτι . Όταν μαγείρευες για κάποιον , ήταν μία ένδειξη αγάπης , σαν να λές σε τιμώ και σε νοιάζομαι και θέλω να σε ευχαριστήσω. Και οι γυναίκες της οικογενείας πάντα έβρισκαν έναν τρόπο για να αναδείξουν και το πιό συνηθισμένο πιάτο σε γεύμα βασιλικό. Και καθώς οι ρίζες της οικογένειάς μου είναι από την Καβάλα, το ψάρι και τα θαλασσινά είχανε πάντα μεγάλο μερίδιο στην διατροφή μας. Ο παππούς μου έτρωγε αχινούς που τους έβγαζε από τα βράχια της Παναγίας , η γιαγιά μου αγαπούσε τις γαρίδες , ο θείος μου τις φούσκες και χαιρόμουν τόσο πολύ όταν έβρισκα και του τις πήγαινα πεσκέσι να τον συνοδεύουν στο τσιπουράκι του . Η μαμά μου έλεγε πάντα "λέπι ναναι και ότι νά΄ναι" και δεν θυμάμαι καμιά μυρωδιά περισσότερο , από αυτήν της ρέγγας που έψηνε ο μπαμπάς μου για να τον συνοδέψει με την φασολάδα του.
Και επειδή το dna του καθενός μας δεν έχει μόνο φυσικά χαρακτηριστικά και ιατρικά ιστορικά , αλλά κουβαλάει τραύματα και εμπειρίες και θύμισες των ανθρώπων που έσμιξαν για να είμαστε εμείς όπως είμαστε σήμερα , το να μυρίζει το σπιτι σου τις Κυριακές με τις μυρωδιές των παιδικών σου χρόνων και να γεμίζει με ανθρώπους που δεν γνωρίζουν αρχές και βιώματα που έχτισαν και αυτά αυτό που εισαι σήμερα, είναι το λιγότερο ενδιαφέρον και σχεδόν θεραπευτικό , να τα λέμε και αυτά .
Στην οικογένειά μου οι γυναίκες πρώτα σέρβιραν τον κύρη του σπιτιού με το καλύτερο κομμάτι , στην συνέχεια τους άντρες του τραπεζιού , τα παιδια και τις γυναίκες και στο τέλος σερβιρε η νοικοκυρά τον εαυτό της .
Ήταν επίσης καθήκον και μεγάλη τιμή για την γυναίκα να καθαρίσει τις γαρίδες του συντρόφου της .
Καλή Κυριακή και σπίτια

γεμάτα αρώματα και θύμησες..